کوثر نبوی نژاد؛ باقر درویشی
چکیده
بانک‌ها مهم‌ترین نهاد بازار مالی یک کشور به شمار می‌روند و هرگونه انحرافی در نقش بانک‌ها در جهت تأمین مالی فعالیت‌های تولیدی، آثار زیان‌باری بر رشد اقتصادی خواهد داشت. در راستای بررسی عملکرد نظام بانکداری ایران، هدف اصلی این مقاله، تحلیل عملکرد رفاهی (کاهش مازاد رفاه مصرف‌کننده) خدمات وام‌دهی در صنعت بانکداری ایران با تأکید ...
بیشتر
بانک‌ها مهم‌ترین نهاد بازار مالی یک کشور به شمار می‌روند و هرگونه انحرافی در نقش بانک‌ها در جهت تأمین مالی فعالیت‌های تولیدی، آثار زیان‌باری بر رشد اقتصادی خواهد داشت. در راستای بررسی عملکرد نظام بانکداری ایران، هدف اصلی این مقاله، تحلیل عملکرد رفاهی (کاهش مازاد رفاه مصرف‌کننده) خدمات وام‌دهی در صنعت بانکداری ایران با تأکید بر قدرت بازاری و کارایی است. برای انجام این کار روش تحلیل پوششی دادهها (DEA) و حداقل مربعات دومرحلهای (2SLS) برای پانلی شامل 15 بانک خصوصی و دولتی در طی دوره 1385-1396 بکار گرفته شد. نتایج تحقیق نشاندهنده تأثیر مثبت و معنادار کارایی، قدرت بازاری و میزان سرمایهگذاری و تأثیر منفی و معنادار توسعه بخش بانکی بر عملکرد رفاهی بانک‌ها است، علاوه بر این نتایج نشاندهنده عدم تأثیر معنادار ریسک نقدینگی بر عملکرد رفاهی بانکهای کشور است؛ بنابراین پیشنهاد میشود که دولتها و ناظران بانک‌ها نسبتهای سرمایه بانک‌ها را زیر نظر داشته باشند، زیرا بانک‌ها ممکن است سرمایه کم را با از دست دادن بیشتر رفاه مصرف‌کننده جبران کنند.
باقر درویشی؛ نادیه کرمی
چکیده
سؤال مطرح در مقاله حاضر این است که آیا روشهای مختلف برآورد زیان رفاهی، رتبهبندی یکسانی از صنایع مختلف براساس میزان زیان رفاهی و درجة انحصار آنها ارائه میکنند؟ پاسخگویی به این سؤال از منظر تدوین سیاست‌های ضد انحصار در صنایع مختلف بسیار با ارزش است. از اینرو، برای پاسخ به سؤال مذکور، زیان رفاهی ده صنعت منتخب در ایران، ...
بیشتر
سؤال مطرح در مقاله حاضر این است که آیا روشهای مختلف برآورد زیان رفاهی، رتبهبندی یکسانی از صنایع مختلف براساس میزان زیان رفاهی و درجة انحصار آنها ارائه میکنند؟ پاسخگویی به این سؤال از منظر تدوین سیاست‌های ضد انحصار در صنایع مختلف بسیار با ارزش است. از اینرو، برای پاسخ به سؤال مذکور، زیان رفاهی ده صنعت منتخب در ایران، براساس سه رویکرد نظری متفاوت (مدلهای ساختار- رفتار- عملکرد، رهبری قیمت و انحصار چندجانبه در سطح صنعت)، در دورة 1374 تا 1386 برآورد شده است. نتایج نشان میدهد که رتبهبندی صنایع با توجه به درجة انحصاری بودن آنها، نوع رویکرد نظری و شاخصهای مورد استفاده برای محاسبه زیان رفاهی، متفاوت از هم هستند. بنابراین، در هدف گذاری صنایع برای سیاستگذاریهای ضد انحصار باید احتیاط لازم بهعمل آید. در واقع، صرف تکیه بر نتایج یک مدل، بدون توجه به ساختار صنعت، عملکرد بنگاهها و انطباق مدل با شرایط صنایع، میتواند گمراهکننده باشد.
